Zalig Pasen!

Als kind werd mij geleerd dat met Witte Donderdag de kerkklokken naar Rome vlogen. Daar gingen ze de paaseitjes ophalen. De kerkklokken kregen dan, net als de engelen, vleugels. In de Paasnacht kwamen ze als goed gevulde paasklokken terug en regenden ze paaseitjes in de tuinen en in de huizen via de openstaande ramen. Dat was eerlijk gezegd een spannender aangelegenheid dan het feest van Kerstmis. Zie als kind maar eens in slaap te komen, bezorgd dat alle eieren door anderen al waren opgeraapt of door de dieren opgegeten. ’s Morgens wilde je bij wijze van spreken er ‘als de kippen’ bij zijn om de paaseitjes te verzamelen. Hoe vaak werd ik niet met mijn broer en zusje terug naar bed gestuurd door vader en moeder. Het was nog te vroeg! Wat een pret als we na héél veel kindergeduld groen licht kregen. Dan stormden we met z’n drietjes de trap af en gingen met onze mandjes gedreven paaseitjes zoeken. Dat er ook paashazen zijn die eieren kleuren en verstoppen, daar kwam ik pas echt achter in Nederland... 

Als ik daar nu, als volwassene, over nadenk, is het verhaal over de paasklokken eigenlijk een prachtig verhaal met sterke liturgische wortels. Immers, op Witte Donderdag luiden tijdens het Gloria in de eucharistieviering voor het laatst de kerkklokken. Daarna blijft het stil in de kerk, als teken van rouw om Jezus’ lijden en dood, en is het wachten tot het Eer aan God in de Paasnacht. Dan mogen de kerkklokken op volle kracht gaan beieren. Ze jubelen het uit om tot in de verre omtrek een nieuw scheppingswerk door God aan te kondigen: de verrijzenis uit de dood van Jezus. In allerlei toonaarden mag deze blijde boodschap klinken. Elk jaar opnieuw een indrukwekkend moment, vind ik zelf. Zo geven de paasklokken mij op nog veel diepere wijze vreugde. Ooit mag ook ik als christengelovige delen in die nieuwe schepping. Ooit mag ook ik opnieuw worden geboren en leven dichtbij God. Dit Paasmysterie vormt de kern van ons christelijk geloof. Kunt u daar ook nog in geloven en daar vreugde in vinden? Misschien moeten onze kerkklokken ook maar eens naar Rome vliegen...

Petra Mergaerts, pastor