Pastoraal woord

Ik was 24 lentes jong toen ik op 1 september 1990 de sprong waagde om vanuit Baal (Tremelo) het Vlaams-Brabantse land te verlaten en mij te vestigen in het Zuid-Hollandse Hendrik-Ido-Ambacht. Ik ging mijn droom achterna die in Vlaanderen in die dagen moeilijk was te realiseren: als pastoraal werkster aan de slag gaan. Spijt dat ik ooit die grote sprong heb gemaakt? Neen, ik heb een vruchtbare bodem gevonden waarin ik als mens, gelovige en pastor heb kunnen groeien en openbloeien. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Acht jaar heb ik gewerkt in de Zwijndrechtse Waard, met toen nog drie zelfstandige parochies die samen één pastoraal team deelden, bestaand uit een priester en een pastoraal werkster. Ik heb dus vanaf het prilste begin gewerkt in teamverband. Hierna heb ik vijf jaar gewerkt in de Alblasserwaard-West, ook samen met één priester. Tegenwoordig vormen beide gebieden, tezamen met geheel Dordrecht, één grote parochie. Schaalvergroting van parochies heb ik van dichtbij meegemaakt. Het vroeg en vraagt een andere kijk op het pastorale werk. Wat organiseer je centraal en waar is juist pastorale nabijheid heel wezenlijk? Welke nieuwe kansen en uitdagingen komen er vrij? Ik kijk graag met een positieve blik naar de mogelijkheden die er zijn.

Op mijn tweede werkplek ben ik mij studieus gaan verdiepen in de liturgiewetenschap. Dit laatste omdat ik in en voor het bisdom Rotterdam steeds meer betrokken werd bij de ontwikkeling van liturgisch beleidsadvies. De tweejarige individuele leerroute liturgiewetenschap aan de toenmalige Theologische Faculteit Tilburg mondde niet alleen uit in een certificaat, maar ook in het schrijven van een proefschrift, als assistent in opleiding. Dit betekende dat ik voor vijf jaar vaarwel heb gezegd aan het pastorale werk. Het is een zeer interessante, leerzame periode in mijn leven geweest. Aan het eind van dit traject ging het bij mij kriebelen om mijn wetenschappelijke expertise in te zetten in de concrete pastorale praktijk.

Op 15 mei 2009 kwam ik terecht in Roosendaal en Nispen, halftijds, als functionaris liturgie en als basispastor. Daarnaast bleef ik halftijds wetenschappelijk werkzaam, eerst als coördinator van het Instituut voor Liturgische en Rituele Studies aan de Universiteit van Tilburg, later als adjunct uitgever bij Berne Media. In 2018 heb ik de keuze gemaakt om fulltime in dienst te treden van de Sint Norbertusparochie te Roosendaal, als seniorenpastor en als teamleider. Met name als seniorenpastor werd ik uitgedaagd om verder te kijken dan alleen de kerkmuren en verbinding te zoeken met allerlei maatschappelijke organisaties 

En nu dus de uitdaging om in de Bernardusparochie en in de Immanuelparochie van start te gaan als pastoraal werkster. Ik ben benieuwd naar het parochieleven in dit uitgestrekte gebied. Welke zichtbare en verborgen parels zijn er hier te vinden? Wat vraagt aandacht? Waar droomt u van, denkend aan uw parochie? Wilt u mij wegwijs maken? Graag wil ik kennismaken met ieder van u. Ik hoop op een mooie, vruchtbare samenwerking.

Petra Mergaerts, pastoraal werkster