• Hoeven
  • Oud Gastel
  • Bosschenhoofd
  • Basiliek Oudenbosch
  • Basiliek Oudenbosch
  • Oud Gastel
  • Bosschenhoofd
 
 




link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook

Wat willen we nou eigenlijk?

gepubliceerd op dinsdag, 15 september 2020

Regelmatig wordt aan ons gevraagd wat de grootste prioriteit is als het gaat om de toekomst van de parochie, de kerk of het christelijk geloof. Steevast is een van de meest gegeven antwoorden: ‘de jongeren erbij betrekken’. Ik hoor het in onze tijd als het gaat over de ‘missionaire parochie’, maar eerlijk gezegd hoorde ik hetzelfde geluid dertig jaar geleden ook al.

Het is voor veel kerkbetrokken mensen een pijnlijk gegeven. Je hebt ontzettend je best gedaan om je gelovige inspiratie door te geven aan de volgende generatie, maar het heeft geen gehoor gevonden bij je kinderen. De Blijde Boodschap van Jezus, of in ieder geval zoals die door ons wordt verkondigd en beleefd, mag zich niet verheugen in veel interesse bij jongere mensen. Ze speelt geen noemenswaardige rol in hun leven. Tegelijkertijd heeft de kerk de aansluiting met wat leeft onder jonge mensen verloren en heeft ze geen antwoorden op die ze zich stellen. Al met al een betreurenswaardige situatie.

Heel af en toe gebeurt het toch: een jongere - en dan hebben we het tegenwoordig over vijfenveertigminners! - wil vrijwilliger worden in de parochie. Geweldig. Maar wat zie ik in de praktijk gebeuren? Ze branden binnen de kortste tijd af. Vaak zie je dat jonge bestuursleden na één periode van vier jaar bedanken. Het heeft vaak met drukte op het werk te maken, maar ook met het moeilijk aansluiting vinden en krijgen bij de oudere generatie. De manier van met elkaar omgaan, de onveranderlijke vanzelfsprekendheden en gewoontes, het niet openstaan voor nieuwe en innovatieve ideeën blijken onoverbrugbaar en frustrerend. Jonge vrijwilligers stoten vaak op vastgeroeste gewoontes en gebruiken. ‘We doen dat al dertig jaar zo’, krijgen ze te horen. Dat ontneemt hen vaak de zin om vrijwilliger te blijven.

Op een studiedag hoorde ik ooit dat het zelfs wel eens zou kunnen zijn dat kerkbetrokkenen en parochievrijwilligers hun teleurstelling over de desinteresse van hun kinderen in het geloof en in de kerk bewust of onbewust afreageren op gelovige en kerkbetrokken leeftijdsgenoten van hun kinderen. Als dat waar is, zou ik dat jammer vinden.

Jezus was ooit de volksmenigte aan het toespreken toen men Hem kwam zeggen dat zijn moeder en broers er waren. Maar Hij wees naar de mensen om Hem heen en zei: ‘Mijn moeder en mijn broers zijn dezen hier, die het woord van God horen en doen’ (Mattheüs 12, 46-50; Marcus 3, 31-35; Lucas 8, 19-21). We hebben onze familiebanden, onze bloedbanden en het is goed om die in harmonie en vrede te onderhouden, maar we hebben ook onze band als parochiegemeenschap en geloofsgemeenschap, als mensen voor wie het evangelie een belangrijke richtsnoer in ons leven is. We zijn mensen van verschillende generaties, van verschillende manieren van omgaan en communiceren, van verschillende ideeën en voorstellingen. Het is van wezensbelang dat we generatie-overbruggend hierover in dialoog met elkaar gaan, elkaar waarderen en met behoud van het goede en vertrouwde, maar ook met openheid naar het nieuwe en het andere, werken aan een toekomstgerichte en missionaire parochie waarin jong en oud zich thuis mogen voelen. Dat is wat ik graag zou willen! Dat wens ik ons aan het begin van het nieuwe werkjaar graag allemaal van ganser harte toe.

Maickel Prasing, pastoor

overzicht van bijdragen:
woensdag, 7 februari 2024Tot zegen zijn
vrijdag, 15 december 2023Een nieuw begin
maandag, 30 oktober 2023Op weg als Pelgrims van de Hoop
dinsdag, 29 augustus 2023Geef kleur aan het leven
donderdag, 22 juni 2023Welke kant gaat onze kerk op?
zaterdag, 22 april 2023Zalig Pasen!
dinsdag, 21 februari 2023Geraakt … of niet?
maandag, 19 december 2022… En dan wordt het Kerstmis.
maandag, 5 september 2022Een veilig nest
maandag, 20 juni 2022Als u dit leest …
dinsdag, 19 april 2022PASTORAAL WOORD PASEN 2022
zaterdag, 26 februari 2022Op weg naar de kerk van morgen
maandag, 13 december 2021Hoopvol licht in donkere tijden
zaterdag, 30 oktober 2021Licht aan het einde van de tunnel
dinsdag, 14 september 2021Onderweg met geloof, hoop en liefde’
dinsdag, 13 juli 2021Pastoraal woord
vrijdag, 30 april 2021Missionair parochie zijn
dinsdag, 23 februari 2021Elkaar blijven ontmoeten in geloof:
woensdag, 25 november 2020Dag lieve Advent,
dinsdag, 3 november 2020Er is iets te kiezen
dinsdag, 15 september 2020Wat willen we nou eigenlijk?
donderdag, 18 juni 2020Pasen, Pinksteren, en daarna …..
zondag, 26 april 2020Als we het niet meer weten
dinsdag, 18 februari 2020Begin en het einde
zondag, 22 december 2019Wij komen tesamen onder het sterrenblinken!
woensdag, 23 oktober 2019Meegaan met onze tijd
donderdag, 5 september 2019Onderweg zijn….’
woensdag, 19 juni 2019‘De hoop sterft het laatst’
woensdag, 10 april 2019Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze Hem aan het breken van het brood.
maandag, 18 februari 2019Water om van te leven
donderdag, 27 december 2018Gekend worden, gekend zijn
vrijdag, 19 oktober 2018Op bedevaart
woensdag, 29 augustus 2018Ver en dichtbij
maandag, 18 juni 2018Als liefde de weg is wordt de wereld anders.
dinsdag, 24 april 2018Goede reis!
maandag, 19 februari 2018Onderweg naar Pasen
maandag, 18 december 2017Nu zijt wellekomen!
dinsdag, 24 oktober 2017Een uitdaging voor de oecumene
dinsdag, 19 september 2017Sprekende stilte
maandag, 10 juli 2017De kracht van verbeelding
vrijdag, 12 mei 2017Priesterjubileum
donderdag, 9 maart 2017Veertig dagen
woensdag, 7 december 2016Dromen met de ogen open
dinsdag, 25 oktober 2016Deuren van Barmhartigheid
donderdag, 1 september 2016Mijn zilveren jubileum
dinsdag, 14 juni 2016Mijn eerste stagejaar
woensdag, 30 maart 2016Geloofsbagage



 

Postbus 174, 4730 AD Oudenbosch • Markt 59, 4731 HN Oudenbosch • (0165) 330 502 • info@bernardusparochie.nl      Website gerealiseerd door iMoose