Geloofsbagage

gepubliceerd op woensdag, 30 maart 2016

Lieve God,
wat bent U goed
Dank U voor de overvloed
hier aan tafel, op ons bord.
Wij komen niets tekort.
Amen.

Al enkele jaren bidden we thuis dit gebedje aan de eettafel, een ritueel dat we hebben overgenomen van een vriendin in Woerden. De kinderen waren vanaf het begin enthousiast. Als onze borden vol liggen met warm eten is het meestal een van hen die roept: ‘We moeten nog bidden!’ Afgelopen Advent is dit gebed uitgebreid. Toen vroeg onze dochter Anna opeens: ‘Mama kunnen we ook dat gebed leren, dat we altijd bidden als we in de kring staan bij de KinderKaravaan’. Sinds dat moment is ‘Lieve God’, zoals we bovenstaand gebed thuis noemen, uitgebreid met het Onze Vader.

‘s Avonds bij het op bed leggen, begint Anna regelmatig te bidden als er thuis iets is gebeurd of als er iets belangrijks gaat komen. ‘Mama ik wil aan God vragen dat ik, Bram en Stijn geen ruzie meer maken. Mama, ik vraag aan God of jij wat meer geduld met ons kunt hebben. Mama, God heeft net beloofd dat we morgen een leuke dag hebben samen!’ En het favoriete boek bij het voorlezen voor het slapengaan is vaak de kinderbijbel.

Het raakt mij hoe open jonge kinderen in hun geloof staan. Hoe vanzelfsprekend ze het vinden. Hoe ze alle verhalen en rituelen opzuigen als een spons. Als ik praat met ouders van kinderen die in de hoogste klassen van de basisschool zitten en ze vertellen hoe het kan gaan als de kinderen ouder worden, bekruipt me wel eens de vraag: Hoe zal het zijn als mijn kinderen in groep 8 zitten? Zullen ze dan met dezelfde openheid ‘ja’ zeggen tegen het sacrament van het vormsel?

Vormsel

In onze parochie zijn het dit jaar zo’n 40 kinderen die op vrijdag 15 april in de Laurentiuskerk in Oud Gastel het sacrament van het vormsel krijgen toegediend door bisschop Liesen. Ik krijg regelmatig de vraag: Is dat niet weinig? Hoeveel kinderen hebben er vier jaar geleden dan eerste communie gedaan? Ik schat zelf positief in dat het zo’n 25% van de communicanten is. Tegelijkertijd vind ik niet dat we naar de aantallen moeten kijken, maar naar de kinderen die hun vormsel willen doen.

Het is de laatste jaren een bijzondere ervaring om deze kinderen samen met de werkgroep voor te bereiden op dit sacrament. Kinderen die allemaal een prachtige geloofsbagage met zich meedragen, elk kind op zijn eigen manier. De ene voelt zich thuis in de viering op zondag, de ander houdt van zingen in het kinderkoor en weer een ander kan bouwen op rituelen van thuis. De verhalen die ze open delen, het enthousiasme waarmee ze in een Bijbelverhaal duiken, de diepte van de vragen die ze stellen, geeft mij vertrouwen, en maakt mij dankbaar.

Vertrouwen en dankbaarheid

Vertrouwen dat ze de juiste keuze maken om ‘ja’ te zeggen tegen dit sacrament. En vertrouwen in de toekomst van de Kerkgemeenschap. Deze kinderen hebben een geloofsbagage die niemand van ze afneemt en waaruit ze verder kunnen putten als ze daar klaar voor zijn. Of ze nemen het als vanzelfsprekend element mee de toekomst tegemoet. Misschien niet in de vormen en regelmaat waarin wij het beleven, maar wel dieper en intenser dan wij vaak bedenken. Het stemt mij ook dankbaar. Dankbaar dat er in onze parochie veel gezinnen zijn waarin het geloof een vaste plaats heeft. Dankbaar om een aantal van deze kinderen in onze gemeenschap te hebben zien opgroeien tot de mooie en unieke mensen die ze nu al zijn.

Ik heb er het volste vertrouwen dat ze gesterkt door het sacrament van het vormsel een goede toekomst tegemoet gaan waarin ons geloof een plek heeft die bij hen past en die hoort bij deze generatie in deze tijd. Uiteraard bent u van harte welkom om hiervan getuigen te zijn op vrijdag 15 april om 19.00 uur in Oud Gastel.

Annemiek Buijs-Tuytelaars, pastoraal werker

Met dit pastoraal woord, dat regelmatig zal worden vernieuwd, heten wij u van harte welkom op de website van de R.K. Parochie H. Bernardus van Clairvaux! Wij hopen dat u vindt wat u zoekt.